Urodził się 12 grudnia 1912 roku w miejscowości Boltrop w Westwalii, w Niemczech. W roku 1921 rodzice wrócili do Polski i osiedlili się w Rogaszycach, powiat Kępno, gdzie ukończył się w Pięcioklasowej Szkole Średniej Małego Seminarium Księży Misjonarzy w Krakowie. 30 sierpnia 1930 roku został przyjęty do Zgromadzenia Zakonnego Księży Misjonarzy. Święcenia kapłańskie otrzymał 11 września 1939 roku. Po dwuletnich studiach na Angelicum (1937—1939) uzyskał stopień doktora teologii na podstawie przedlozonej dysertacji: De religiosa aqud Buccharin Philosophia. Po powrocie z Rzymu pod koniec lipca 1939 roku wyjechał do Bydgoszczy, aby pomóc w pracy duszpasterskiej w parafii św. Wincentego a Paulo.

Po wybuchu II wojny światowej od władz niemieckich otrzymał rozkaz zgłoszenia się urzędzie meldunkowym. Dnia 9 września 1939 roku wraz z księdzem Piotrem Szarkiem wyszedł z domu misjonarskiego przy al. Ossolińskich w celu zameldowania się w urzędzie. Po drodze został jednak schwytany przez niemieckich oprawców w łapance ulicznej i doprowadzony wraz z grupą około dwudziestu pięciu osób na bydgoski Stary Rynek, gdzie zakładnicy ci zostali rozstrzelani. Egzekucja ta była jedną z form represji po tzw. „krwawej niedzieli”, jakie hitlerowcy zastosowali względem mieszkańców Bydgoszczy.

Ich ciała leżały jeszcze na bruku, gdy na Stary Rynek została doprowadzona kolejna grupa zakładników, która miała być świadkiem wcześniejszej egzekucji. Na sam moment mordu jednak się spóźnili. W niedługim czasie ciała wcześniej zamordowanych wrzucono na platformę i wywieziono ze Starego Rynku. Zwłoki księży Stanisława Wiorka i Piotra Szarka zostały złożone 10 września 1939 roku do osobnej mogiły na Cmentarzu Nowofarnym w Bydgoszczy.

W grudniu 1945 roku z udziałem władz duchownych i państwowych, Korpusu Dyplomatycznego Zaprzyjaźnionych Państw oraz tłumów mieszkańców miasta odbył się uroczysty pogrzeb zamordowanych bydgoszczan, w tym także księży Stanisława Wiorka i Piotra Szaraka. Ciała złożone w mogiłach Cmentarza Nowofarnego przewieziono wówczas na Cmentarz Bohaterów w Bydgoszczy, gdzie spoczywają do dziś. Ksiądz Stanisław Wiorek niewątpliwie musiał być człowiekiem bardzo uzdolnionym, a jednocześnie urobionym duchowo, skoro przełożeni w tak młodym wieku wysłali go na studia. Z pewnością pokładano w nim wielkie nadzieje. W nowym roku akademickim miał rozpocząć zajęcia z klerykami.